गजल : घमण्डको जंगे पिलर

जुनकिरीले धिपधिप् बत्ती बाल्यो त म के गरूँ

भ्यागुताले ट्वार्-ट्वार् गर्न थाल्यो त म के गरुँ ।

 

मर्छ त्यो घैया नरोप न ए भैया भन्दा भन्दै हरे

ईन्द्रले नै दर्र दर्र पानी फाल्यो त म के गरूँ ।

 

कहिले दोमन कहिले गोमन हुँदा हुँदै यो मन

चोरले सिकुवामा पाइला चाल्यो त म के गरूँ ।

 

किल्ला किल्ला मन-सेना तैनाथ नभा’को त हैन

घमण्डको त्यो जंगे पिलर ढाल्यो त म के गरूँ ।

 

गुरु रै’छ समय यो सबथोक बिकाउँछ-सिकाउँछ

मान्छे बन्छु भन्दै उसले दाल्यो त म के गरूँ ।

 

आवरणभित्र मान्छे नाङ्गै हुन्छ छ्याङ्गै हुन्छ

सेखी झार्न फिराद कतै हाल्यो त म के गरूँ ।

 

सोध उसलाई तत्व बोध बेला छँदै हुन्छ कहाँ

दुध पिलाई दुश्मन मनमा पाल्यो त म के गरूँ ।

source https://www.onlinekhabar.com/2020/09/899262